Dingen zijn soms waar, al wil je het niet geloven

Dingen zijn soms waar, al wil je het niet geloven,
je hoort dingen te doen, als je het wilt beloven.
Verhalen zijn soms diep, soms zelfs dieper dan gedacht,
problemen van vrienden, komen soms harder aan dan verwacht.
Het is fijn iemand regelmatig bij je hebben, waar je veel van houdt,
maar als diegene weg gaat, dan word die plek erg koud.
Als woorden en handen, kunnen maken van bepaalde pijn,
als blikken konden doden, zal bijna iedereen dood zijn.
Waarom schreeuwen, als je zacht ook verstaanbaar kan spreken,
waarom iemand uitschelden, en weten dat gevoelens zullen breken?
Waarom is dat dan zo leuk, dat ene leedvermaak?
waarom eigenlijk dingen zeggen, als ik niemand’s gedachten raak?