verdrietig, boos
Verdrietig, boos
Iedereen zegt dan: pluk een roos.
Maar dit is niet te genezen
Niemand kan mijn hart lezen.
Verdrietig om mensen,
Om wat ze over me hebben te roddelen,
Ze zullen je geen geluk wensen,
Zulke mensen zal ik het liefste vermorzelen.
Boos omdat er zulke mensen zijn,
Zij geven jou alleen maar pijn.
Maar zichzelf veranderen doen ze niet.
Zulke mensen zijn kierewiet.
Het liefste zou ik er nu even niet zijn.
Want deze dagen zijn niet fijn.
Ik hoop dat mensen dit lezen en denken:
De volgende keer zal ik diegene liefde schenken.

Ingezonden door
Geplaatst op
18-05-2011
Over dit gedicht
Ik was heel verdrietig en boos toen ik dit schreef en dit heeft me echt geholpen.
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Boos VerdrietigReacties op ‘verdrietig, boos’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!