het einde,

Ik heb geleerd dat er een structuur in het einde zit.
Een logica, die mijn hart niet wil begrijpen.
Als het zo bedoelt is, waarom kan ik het dan niet accepteren? Waarom lijkt het een mensenleven te kosten om door te kunnen gaan,en te leven op de herinneringen die jij en je schadelijke woorden achterlieten? Ik wil léven. Loslaten en doorgaan. De gaven van het vergeten. De rust en de vrede misschien ergens terug vinden. Mezelf vergeven en uitkijken naar de secondes die nog moeten komen.Maar wat heb ik aan de gave van het loslaten als andere mijn fouten laten herleven en mijn vergissingen vast houden. Ik kan de dag niet negeren of weerstaan. Ik hou van leven en zelfs van doodgaan. Ik wil de liefde en de pijn zoals het komt. Niks vast houden, dat is de manier om te overleven als één mens.