Ben ik van porselein?
Dierbaar in de nacht, één kusje voor je lacht
Voor je weggaat en mij vergeet,
En niet denkt aan hoe ik leed
Door het verdriet en de pijn,
Zou ik niemand willen zijn
Geen vlieg of geen konijn,
Geen wieg of porselein
Mijn leven is kapot,
En mijn kansen zijn verbrodt
Mijn ouders zeggen ‘buiten!!’
En willen mij opsluiten
En dat door …
Ik wil je niet vergeten,
En mijn verdriet ook niet opeten
Ik wil terug met je daten,
En alles weer vergeten!
Ik mag terug bij mijn ouders binnen,
De school neemt me terug aan,
En jij, jij laat me niet meer staan
Na al deze pijn,
Wil ik terug iemand zijn
Ik was van porselein en dat wil ik niet meer zijn!!
Ik vind het nu terug fijn,
Want jou brein roept ‘ IK WIL ALLEEN BIJ JOU ZIJN!!! ’
Reacties op ‘Ben ik van porselein?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!