vrienden?
ik dacht dat we vrienden,
maar daar had ik me even vergist,
achter mn rug om praten,
en als ik je zie dan maar snel glimlachen,
ik ben er voor en heb je graag,
dat deed je me althans geloven,
maar je woorden hebben me diep gekwetst,
ik kon alleen geen afstand nemen,
heb jarenlang gezwegen,
en opmerkingen heb ik geslikt,
maar nu weet ik goed dat we geen vrienden zijn,
vrienden doen mekaar geen pijn,
vrienden praten niet achter de rug om,
vrienden doen niet wat jij me hebt aangedaan,
ik ben nu heel blij dat ik afstand van je heb genomen,
ik voel me beter in mn vel dan ooit,
ik kan mezelf zijn en hoef niets meer te verbergen,
dit wou ik nog snel even zeggen.
achteraf bekeken besef ik:
dat wij nooit vrienden zijn geweest.
Reacties op ‘vrienden?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!