Omdat jij, jezelf niet eens meer kent
Ken je dat gevoel,
Met zoveel mensen om je heen,
voel je je nog zo alleen
Niemand weet hoe jij je voelt,
Niemand snapt wat jij bedoelt
Zet dat masker nou eens af,
wees je ware ik,
Maar het is zo moeilijk,
Ik heb het gevoel dat ik stik
Ik stik in alle leugens,
Stik in het verdriet,
En stik in het verleden,
Ze zullen voor je klaar staan,
Maar als je voor ze staat,
Zullen ze je niet meer kennen
Ze kennen alleen je masker,
Het masker van blijheid
Maar ze kennen je niet,
Met de pijn en verdriet
Dat wat het verschuilt,
Hoe erg je van binnen huilt
Hoe veel pijn je moet doorstaan
Terwijl je van buiten zo blij lijkt te gaan.
Niemand kent je goed,
en weet hoeveel pijn het doet
Dat ze de ware jij niet kennen,
Dat jij voor je gevoel weg moet rennen
Soms probeer je het wel,
Maar dan snel,
Zet je het masker weer op,
Omdat het pijn doet,
Als ze de ware jij kennen,
Omdat jij,
Jezelf niet eens meer kent.
Reacties op ‘Omdat jij, jezelf niet eens meer kent’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!