Uit het oog, uit het hart

Uit het oog, uit het hart...


Ik sluit mijn ogen en ik zie haar...
Voor mij is uit het oog dan ook onwaar...
Ik voel haar, ruik haar, hoor haar,..., man wat is dat hard...
Uit het hart...neen ze heeft de beste plaats in mijn hart...

Vraag mij constant af of zij zich ook zo voelt...
Toch lijkt het eerder dat het haat totaal niet beroert...
Heb haar en haar liefde en warmte zo hard nodig...
Alles en iedereen is voor mij teveel en toch lijk ik voor haar overbodig...

Mensen zeggen altijd: tijd zal het uitwijzen...
Is het daarom dat ik zo hard verlang naar bewijzen?...
Als het liefde is dan komt alles terug goed...
Voor mij is en voelt dat zo, help mij waar zit die tovenaar met zijn hoed!?...

Door mijn schuld lijkt het of ze mij enkel nog haat...
Omwille van mij doch wil ik niet dat zij mij totaal verlaat...
Ik mis jullie iedere dag meer en meer, ik doe alles ben zo 'gewillig'...
Heb je warmte en liefde voor iemand anders, ben en doe je daardoor zo onverschillig?...

Ik geef toe...ik kan niet tegen jouw stilte...
Wil je horen, zien, ruiken,..jouw warmte in plaats van die kilte...
Ik zweer het jou, zonder jullie ben ik figuurlijk "dood"...
Jij bent de enige voor mij dat is zo, telkens opnieuw sla je mij uit mijn lood...

Voel je je echt zo of doe je maar alsof...
Het spijt me voor alles echt waar...voel mij echt dof...
Het betert met de tijd...
Voor jou blijkbaar wel maar ik ben diegene die lijd...

Voor mij is dit echte, ware en pure liefde...
Tot jij nu mijn hart doorkliefde...
Het voelt alsof jij lacht met al mijn leed en smart...
Voor jou is het dan ook uit het oog...uit het hart...