Sneën op mijn polsen
Sneën op mijn polsen, die niet meer weggaan.
Sneën die er zitte, om wat te vertellen over mijn bestaan.
Ja... Zelfmoord ook over gedacht, maar niet gedaan.
Misschien ooit, dan kan ik het leven niet meer aan.
Rusten in de hemel.
Beter dan hier op aarde, alles gaat zo snel.
NEE..dit gevoel wil ik niet langer meer,
Altijd stomme dingen, keer op keer.
Maar mensen die zeggen; ga niet weg, blijf hier.
Overtuigen mij steeds weer,
Maar toch verteld mijn hart mij weer dat ik hier weg moet,
En ja hoor, over mijn polsen, weer druppels bloed.
En dan voel ik een heerlijk gevoel,
Een gevoel van weggaan, mijn ziel gaat weg,
Gemaakt door Anselma
Reacties op ‘Sneën op mijn polsen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!