Vrolijke, jonge vrouw

Ik kwam hier in de klas,
en ik stond alleen.
Ik wist de weg,
maar ik wist niet meer waarheen.
Dus in m'n gedachtes,
zette ik m'n ''unbreakable'' masker op.
Onderweg naar m'n doel,
want ik wilde naar de top.
Maar langzaam aan,
begin je aan je omgeving te wennen.
Voorzichtig leer je,
anderen steeds beter kennen.
Dus zo zag ik jou,
als een vrolijke jonge vrouw.
Maar dat dichten let je gevoelens bloot,
dat je zo schrijft over de dood.
Want ik ben bang dat je jezelf zal verliezen,
en niet meer van het leven kan genieten.
Iets wat ik je liever laat vermijden,
dat je zal leven zonder al te veel slechte tijden.