vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zo dichtbij, maar toch zo verweg.
Haar stem zo dicht bij de zijne,
blikken kruizen elkaar.
Zien de ogen,
maar niet de kleur.
Ze dacht dat ze hem had,
maar toen ze wou binnenhalen.
Was alles wat ze had,
een verloren liefde,
en een gebroken hart.
Haar gevoel lijkt weg te zweven,
en haar alleen te laten,
met haar verdriet.
Langzaam sluit ze zich af,
en volgt ze de stemmen,
in haar hoofd die haar alles vertellen.
Verloren en alleen,
zoekt ze hulp die ze niet kan vinden.
Ze was zo dichtbij,
de overwinning.
Maar toch ook zo ver weg.
©Kylian
Reacties op ‘Zo dichtbij, maar toch zo verweg.’
-
egt eel mooi , kheb kippenvel !! XXkuzz
Verwijderde gebruiker - 12-06-2011 om 11:14