vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vertrouwen,
Vertrouwen,
Aan de buitenkant kan men niet zien.
Hoe donker het van binnen is.
En als je boven het verdriet staat.
Is het moeilijk om te beginnen onderaan.
En barsten zijn er wel.
Maar de muur wil maar niet breken.
En woorden zijn er wel.
Maar de mond wil maar niet spreken.
De dag is om, de deur gaat dicht.
Jezelf opnieuw voorbij gelopen.
En je blijft proberen, je blijft hopen.
En je weet, alleen vertrouwen krijgt die deur weer open.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-01-2010
Geef uw waardering
Op basis van 13 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LevenReacties op ‘Vertrouwen,’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!