Vriendinnen voor het leven...?
Ik weet niet waar het begon,
maar toen ik jou zag..
ik weet niet waarom.
ik werd jou vriendin en jij de mijne.
jij had eerst niemand,
en nu opeens mij.
ik had iedereen, plus jou dr bij
nu heb jij iedereen
en ik helemaal niemand
jij bent totaal anders dan ik
dus jij laat mij gaan.
jij kiest voor de kant waar meer mensen staan
maar geef nou toe, je schuilt tussen die mensen, om mij te ontwijken.
ik nam alles toen voor je op
maar jij bent te laf om het voor mij te doen
je hebt het niet eens door, maar ik lijd al twee jaar onder een ziekte. je ziet me niet meer staan. je help me niet je denkt loop naar de maan!
maar denk nou na, al die jaren vriendschap in de prullen mand?
zoiets zou jij wel doen. maar wij gaan niet samen.
onze paden splitsen en ik kies links
jij had dat ook gewild, maar om mij te pesten, koos je rechts
maar zeg nou eerlijk, peste je mij? of jezelf?
mijn ziekte daar heb ik je nodig! je bent te druk om te zien wat er is. waarom vraag je niet één keer,
niet één keer,
niet één keer,
wat mijn ziekte is?
ANOREXIA
Ingezonden door
Geplaatst op
08-11-2009
Over dit gedicht
voor mijn beste vriendin
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HoiReacties op ‘Vriendinnen voor het leven...?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!