Hoe kon je..?

Jij, mijn beste vriendin, mijn steun aan toeverlaat.
Mijn grote zus. Dit kon niet, dit klopt niet!
We spraken elkaar dagelijks, we deden alles samen.
En toen, dat moment dat ik jou lippen voelde, stond alles stil, behalve mijn hoofd.
Jij, mijn beste vriendin, schouder om op uit te huilen. Mijn allerbeste. Hoe kon je, wat bezielde je!?
Jij. mijn beste vriendin, 4 jaar ouder, maar toch de persoon die ik nodig had. En dan dit!?
Ik weet het nog, toen ik je leerde kennen, het was er, ik kon je alles vertellen, het was een vriendschap die ik in jaren niet gehad had.
Ik kon alles tegen je vertellen. Omdat ik je kon vertrouwen, je was mijn nummer 1. In voor en tegen spoed, wij zouden er samen doorheen komen.
Jij, mijn beste vriendin, dit... dit was onmogelijk.
Hoe vaak heb ik naast je gelegen? Hoe vaak hield je me vast, als ik verdrietig was? Schijnbaar kon je je niet beheersen.
Het is jammer dat het daar heeft moeten eindigen,
maar ik kan het niet meer.
Jij, ik, toen, ach, ik had het gewoon niet verwacht.