Versteend, verscheurd en gebroken..

Soms heb ik het gevoel alsof mijn hart van steen is,
maar als ik erachter kom dat ik me vergis,
is het al gebroken en verscheurd.
Is alles al gedaan en gebeurd.
Wanneer iemand met een hart speelt,
word er vaak liefde gedeeld.
Jij had mijn hart in handen,
maar brak voorzichtig eerst de randen.
Daarna smeet je het op de grond,
alsof ik niet meer bestond.
Je hart ging naar een ander uit,
het werkte niet meer, mijn fluit.
Ik kan niet meer oprecht lachen of plezier beleven,
maar het ergste is dat ik je geen liefde meer kan geven.
Het was over het was voorbij,
het is geen wij, het is niet 'Hij'.
Enkel herinneringen in mijn geheugen,
en naast denken het was een leugen.
Blijven de tranen op mijn wangen,
opgedroogd en wel, daar toch hangen...