Gebroken hart, verloren iel
Ik weet niet meer wat ik doe
Ben mezelf niet meer sinds dat hele gedoe
Daar is niemand die mij nog herkent
Ik ben niet meer persoon die iedereen kent
Ik voel mij gebroken en verloren
Wil enkel nog tot jouw leven behoren
Het is altijd hetzelfde met mij
Opeens was er niets meer, geen wij
Ik weet niet hoe ik erop moet reageren
Kan mijn eigen leven niet meer beheren
Het is enige dat ik doe is s’ nachts huilen
Mijn gebroken hart en verlozen ziel verschuilen
Ik steek mijn eigen voor alles weg
Niemand die mij kan doen luisteren naar hun zeg
Ben constant lastig en depressief
Het minste wat ze zeggen word ik agressief
Alles is mij gewoon te veel
Ik ben niet meer een geheel
Daar mist een deel in mijn leven
Jij bent de enige die mij dat kan geven
Je bent de enige met ik mijn leven wil delen
Enkel jij kon mijn hart helemaal bestelen
Ik weet wat ik voel voor jou
Het enige dat je moet zien is hoeveel dat ik van je hou
Reacties op ‘Gebroken hart, verloren iel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!