Avril
Als het eenzaam bed alweer een intiem eiland
is, te midden van diepe vertellingen
innerlijke vrede, en genoegen
van een groot verlangen
beukende golven tegen de kade
de oevers van het liefdesland.
Het lijkt alsof hij tijdloos minnaar is
alle liefde in het intieme fortuin
van een lucide droomwereld
zullen we daten fluistert Avril virtueel
alsof hij meer weet over de liefde
dan Avril die telkens van naam verandert
alsof een enkele naam niet voldoende is
voor hetgeen zij in haar verlangen wil weten
de wereld niet rond maar vierkant lijkt
op het eiland hier alleen in niemandsland
verlangt Avril in het matte duister
naar mystieke signalen van zijn zendmast
ja, laten we daten laat hij Avril weten
om even het alleen zijn te vergeten
misschien later, ze wil hem niet vergeten.
© mobar
Reacties op ‘Avril’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!