Stille vriend
Het stemt mij verdrietig
dat ik nu moet lezen
dat jij in jouw stilte
bent verdwaald
stille vriend
ik volg je als een schaduw.
Zie hoe je wandelt langs de rivier
in jouw hoofd verloren vriendschap
hoe het moest gaan en is voltrokken
Er vaart een schip op weg naar nergens
de nachtvracht varend op het water
Je voelt hoe dromen zijn verdwenen
glimlach die op haar lippen lag
dauwdruppels glinsteren op tepels
De enige droom voor het zoete hart
in binnenste, het allerdiepste binnenste
omdat je wandelt langs de Sturia
in jouw hart verloren vriendschap
hoe je ooit droomde dat alles anders was
maar de droom werd nooit begrepen
zie hoe je wandelt langs de Sturia
daar gaat de droom, daar vaart het schip
vriend van de Sturiarivier, heldere kameraad
daar gaat de nachtvracht naar het niemandsland
stille vriend, het stemt mij hoopvol
dat ik nu moet lezen
dat je in jouw stilte
bent verdwenen.
© mobar.
Reacties op ‘Stille vriend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!