1001 Gedichten
vorige gedicht
vorige gedicht
Rakker
Bij donkere nacht in het oerbos
klinkt jouw woeste gehuil
in verte van een dromenland
omdat je weet dat in vergeten
eenzaamheid zich zal herhalen
richt jij trots jouw wilde kop
met bloeddoorlopen ogen
naar de volle maan die lacht
om in de nacht jouw trouwe vriend te zijn
uitzonderlijke rakker, wolvenvriend
uitzonderlijke eenzaat, vriend van de dichter.
die worstelt met zijn eenvoudige ijver
nog steeds verliefd op de wolf in de vijver.
© mobar
Reacties op ‘Rakker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!