De kwast en de wilgen

Ze vormden een merkwaardige combinatie
in het zoete duister van de volmaakte liefdesnacht
de kwast en de wilgen en de lichaamswarmte
van zijn geliefde, een bekende fotografe

er kwam weer regen in de schilder
tranen, nodig voor de rivier
in deze breekbare stilte
vol abstracte wellust
passie en ordinaire neigingen

hoe je bent gebleven
vroeg hij zich af
terwijl hij haar boezem
liefkoosde met zijn sap

in deze verbolgen waarheid
sprak zei hem toe terwijl
ze haar tedere genegenheid
aan zijn roede toevertrouwde

schudden voor gebruik
leek het haar toe te schreeuwen
regen in de schilder
hij wist het nu zeker
hij is er tussen gaan staan

met zijn eenzame penseel
in die broze werkelijkheid
van bloeiende flora en woorden

zachtjes lurkend aan verf
openhartig met de kleuren.


© mobar