vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Landschap
Landschap ontwikkelt zich een droomcyclus
rivieren kronkelen door eindeloze bossen
waar ruige wolven jagen op klein wild
stilte wolken werpen schaduwen
kraaien krassen in blonde duinen
meeuwen zweven boven moerassen
de stem van de natuur in droom
ratio van nooit vergeten inbeelding
herhalend zichzelf zoals eb en vloed
onder glanzen van het maanlicht
droom na droom in zotte illusies gevat
om ooit meer in werkelijkheid te ontwaken
als de nuchtere wanhoop zon verwelkomt
in de stad met plastic bloemen in eigen bestaan.
© mobar.
Reacties op ‘Landschap’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!