Verf
Je schildert jezelf
in natte tranen
uit de fles, half vol
half leeg, heilige whisky
wegen boren zich een leegte
achter kale horizonnen
groen is blauw
wit is rood
waar lust met liefde copuleert
gezichten van alle kanten bekeken
vervagen helder in abstractie
stillevens in kleur verflauwen
een wereld zonder ratio
verleent zich een gevoel
dwalen, verdwalen
vinden en gevonden worden
de rivier fluistert verhalen
over jouw naam en jouw hart
onmacht strijd met kunde
in nieuwe lagen, zware contouren
blauw is groen
rood is wit
boomranden verdrinken in het grasland
luchten vormen kastelen in de windgebaren
liefde blijft stromen
kleuren spiegelen water
verf neemt de hand mee naar warme stranden
schade en schande verrijken zich met ervaring
okergeel wordt parelgrijs
handen nemen het ongeschreven boek mee naar zee
verf neemt gedachten mee naar onverwachte diepten
abstracte vormen omringen de wereld.
© mobar.
Ingezonden door
Geplaatst op
18-01-2022
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Schilderen VerfReacties op ‘Verf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!