Depressie,pijn

Ik wil niet meer ziek zijn.
Het zit allemaal tussen je oren zeggen ze.
Je moet gewoon wat meer naar buiten zeggen ze.
En dat klopt ook tussen mijn oren zit heel erg veel pijn. Teveel pijn om te kunnen genieten van het buiten zijn.
Door deze ziekte door deze pijn. Wil ik alleen maar binnen zijn.
Helemaal alleen op mijn kamer. Daar kan ik rustig ziek zijn. Zonder dat iemand mij beoordeeld op wat niet zichtbaar voor een ander kan zijn.
Stiekem hoop ik wel dat iemand zegt. Ik zie je pijn, je bent niet alleen, en slaat dan een arm om mij heen.
Maar door de ziekte maak ik mijn wereld heel klein. Daardoor voel ik me veilig en fijn. Maar dat is eigenlijk ook alleen maar schijn.
Ik weet dat het niet goed gaat, maar ik weet niet wat ik anders moet.
Dus zit ik alleen met mijn pijn.
er zal geen reddende engel voor mij zijn.
En ik moet het zelf gaan doen.
Mijn verstand zegt ik moet door. Maar mijn depressie riep al eerder dat ik de strijd verloor