vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zeebloem
Het landschap kantelt een beetje
in weemoedige dromen uit het verleden
aan lager wal, tussen het schip en de kade
er bloeit een eenzame zeebloem die nadenkt
over vrede, genezing en uiteindelijke genade
wat hebben we in onze zielen dat spreekt en glanst
meer dan inhoud is het vaak de vorm die danst
wat golft, schuimt en nadert is nog meer water
niets blijft bewaard, er is alleen een toekomstig later
zeebloem, er groeit een landschap achter de duinen
het is er goed vertoeven, je kunt er heerlijk struinen.
© mobar.
Reacties op ‘Zeebloem’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!