vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Haven
Waar het landschap in stevige contouren
grensgebied vormde, tussen wildernis
en aangelegde beschaving, liep een lange
stoffige weg naar de haven, waar je haveloos
kon drinken bij de boezem van het leven
en ik die berooid en verdrietig was
veranderde niets aan de talloze dagen
met pezige arbeiders die kisten droegen
met daarin de doden met gebroken hart
ik miste haar hartstochtelijk
zij was bloemrijk in het gemis
door zich doelloos dood te drinken
vond zij haar haven in een kist.
Reacties op ‘Haven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!