vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Taakstraf
Onze schijnbaar eeuwenlange vriendschap
had een vreemde droom bevaren
het begon bij de bron
tussen muren bleef ik gevangen
toen ik uitbrak
nam jij mij mee naar zee
je wist mijn onrust
met een taakstraf te bedaren
en daardoor oordeelde ik
voortaan nooit meer
over anderen minder begaafd
dan ik zelf kon beoordelen
nee, niet weer
het was voorbij
een nieuw begin
een vroege ochtend
het bleef voorbij gaan...
Reacties op ‘Taakstraf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!