Het decolleté van mevrouw Van der Zee

HET DECOLLETE VAN MEVROUW VAN DER ZEE

Ik was onlangs bij een diner
Maar vroeg me af wat ik daar dee
Ik dacht: "Wat een zootje!"
Nam een hap van een broodje
En gedroeg me een beetje blasé

Toen ging er een schok door de zaal
Alle mannen daar, blond, zwart of kaal
Knipperden, (ongelogen!)
verbluft met hun ogen
En staakten hun turboverhaal

Dat kwam door mevrouw Van der Zee
Zij maakte een grootse entree
Met blozende wangen
Met parels behangen
Maar vooral met haar decolleté!

Ach Herejee!, Ach Jeminee!
Dat decolleté van mevrouw Van der Zee!
Iedereen, van bakker tot dominee
Was verzot op haar decolleté!

Ze liep naar me toe en ze zei:
"Is deze plaats naast u nog vrij?"
Ik stotterde: "Nou,
Jazeker mevrouw!"
En toen lachte ze olijk naar mij

Ze zette zich zacht naast mij neer
En ik zei toen: "Het is me een eer!"
Haar boezem bewoog
Omlaag en omhoog
Of, anders gezegd: op en neer

Ze nam daarna zeer elegant
Haar zilveren vork ter hand
Want ze wou, moet u weten,
Een doperwtje eten
Maar toen werd het een beetje genant

Het doperwtje viel naar benee
En verdween in haar decolleté
Ik zei tegen haar:
"Ach mevrouw, was ik maar
Dat erwtje, dan was ik tevree!"

"Mijnheer!"", sprak ze, "U bent banaal!
En gebruikt onwelvoeglijke taal!"
Met een kwaaie kop
Stond zij daarna op
En ging toen terstond aan de haal

Ons contact was dus tamelijk kort
Ik keek wat beduusd naar mijn bord
En mevrouw Van der Zee
En haar decolleté
Waren zodoende zeer snel weer vort

Ach Herejee!, Ach Jeminee!
Dat decolleté van mevrouw Van der Zee!
Ik verloor mijn hart, daar bij het diner
Aan haar en haar decolleté!