Puinhoop, puinhoop.

Ik ken een meisje.
Ze is helemaal alleen.
Want ze had een vriendje, maar had haar gisteren gedumpt.
Twee vriendinnen, die nog niet eens naar haar keek.
Ze kon niet haar zelf zijn! Uit angst voor gekwetst te worden.
Ouders! Waar ze nog geen hulp van kreeg.
Voor hun was ze alleen de knecht.
Ze heeft alleen haar dieren, die naar haar luisteren en troost.
Maar iets zeggen heeft ze nooit gehoord.
Ze heeft een paard dat mankt, een konijn van 5jaar! En een gerbil die alleen naar haar staart.
Ze kijk elke dag in de spiegel en hoop dat ooit beter gaat.
Met het zelfde gezicht. Als mij.
.