Arcanum IX: De Kluizenaar

de bitterheid voorbij
schermt hij zich af
van profaan rumoer en aardse illusie
hij speurt naar wijsheid
in het mystieke achtvlak
dat het innerlijke licht bundelt
op het raakvlak tussen vierkant en cirkel,
waar de werelden elkaar ontmoeten

in de agaten kubus
sluitsteen van het gewelf
licht de stralenkrans
verder dan de krochten
waar de driekoppige hellehond waakt,
en schimmen van onszelf
machteloos aan hun ketenen rukken,
hij peilt de tijdloze bronnen
van waarheid en inzicht
in de schoot van de Grote Moeder
waar het onbevattelijke betekenis krijgt

het is hard te verzaken
aan de veilige haven
van vertrouwde zekerheden en gezag
die ons leven verankeren
maar de waarheid versluieren

de reis eindigt
waar niets meer is
dat in woorden en symbolen
te vatten is
waar de tijd gestold is tot stilte

voorbij de twijfel
blijft enkel nog
hermetisch zwijgen