De erfenis
Waarom huilen de halmen in de verte,
lopen niet hier de wolven tussen de witte berken,
nooit zal de boer zijn land verraden
waar geen heer kan nemen wat hij niet kent.
De geur van lentegrond uit de snede van de spade.
Waarvoor buigen de halmen in de verte
sluipen niet hier de wolven in het nachtzwarte bos,
lang zal het boerenland vergeven
de heer die het gestolen land nooit kent.
De lucht van dood vlees gesneden voor zijn tafel.
Waarover huiven de halmen in de verte
oogst niet hier de boer de vruchten van het veld.
Eens zal het land hem lonen
de man die de aarde ruikt
zijn tafel wortelt onwrikbaar diep in de erfgrond
Weer staan de halmen op de verte,
achter de berken waar de wolven wachten.
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
21-10-2014
Over dit gedicht
'Ik ben niet verdrietig', zei Izegrim en huilde met zijn vrienden.