Ken je mij?

Ken je mij?


Ken je mij?
Weet je wie ik ben?
Ja, je kent me.
Ik geef je graag tips.
Ja zo ken je mij.

Maar stel nou dat je wat beter naar me kijkt.
Mijn rechteroog straalt stoerheid uit.
Hoe je me gewend bent, de leuke kant.
Maar het linker...
Mijn ogen zijn niet hetzelfde.
Oké, ze zijn allebei blauw, maar kijkt toch eens naar het linker.
Dieper! Dieper....
Dat oog straalt uit hoe ik me voel.
Mijn rechteroog is wit en normaal
Maar mijn linker is dik en rood.
Links plakt, rechts niet.

Waarom zie je alleen rechts?
Zie je dan niet dat de linker wallen heeft?
Ik ben gewoon moe van mijn tweede leven.
Rechts is hoe ik wil en zou kunnen zijn.
Maar links is wat me tegenhoudt.

Na school wil rechts het liefst naar huis en kan niet wachten
om op de fiets te springen.
Terwijl links...
Links blijft liever nog zitten. een uur of....2?
En ja... links kan soms puberen.
Maar rechts is de liefste.

Maar even over links.
Ze raken hun geduld kwijt.
Ze ontnemen je dingen, of schelden je uit.
Ze geven zelfs klappen.
Ik verbaas me elke dag weer hoe ze dat nou fysiek als intiem kunnen.
Tegenspraak of meningen zijn een groot taboe.
Ik kan er met niet over praten.
Maar soms... als je de kracht vindt.. dan ga je er op in.
Maar daarna, lig je boven op bed met je knuffelpaard, trillend in je armen.
Je maakt jezelf zo klein mogelijk zodat niemand je kan raken.
En dat knuffelpaard.. bescherm je met je leven.
Het liefst laat je het nooit meer los.
Het zal het enige zijn dat je niets kan doen.

Facebook en internet worden ontnomen.
Want praten... als dat toch eens gebeurde he...
Maar weer rechts het is....

Ja ik kom op school bij mijn klasgenoten over als een of andere nerd die veel te veel studeert.
jullie geven me bijnamen.. maar het echte verhaal dat kennen jullie niet.
Ik doe het alleen zodat ik er snel wegkan...


Ken je mij?
Weet je wie ik ben
Zowel links als rechts hebben niets in de gaten.

© Copyright Taylor