zelfs nu
De duisternis omarmt me als een oude vriend
ik voel zijn vochtige adem op mijn huid
heel voorzichtig grijpt de koude rond mijn hart
als een donkere mantel die mij bedekt
en verstikt de laatste herinnering die ik nog had
Gedwee volgde ik hem terug naar waar ik vandaan kwam
toen plots een lichtstraaltje in mijn ogen viel
langzaamaan schudde ik de donkere mantel van mij af
een warmte vervulde mij toen ik dat straaltje met mijn ogen volgde
Ik nam weer afscheid van een oude vriend...
en ik verwelkomde mijn oude herinneringen
zelfs nu...is er nog steeds een nieuwe dag
een nieuwe kans
© Copyright Pollisken
Ingezonden door
Pollisken
Geplaatst op
22-09-2014
Over dit gedicht
Maak er zelf maar van van wat je wil