Ingepakt

Ik pakte haar in zoals mijn kleren;
beschamend stuntelig en zichtbaar onervaren,
stotterde mijn woorden met onhandige gebaren,
m'n ongeschoren tronie kon haar zelf niet deren,

want ze doorzag me als een doorkijkbloes,
haar ogen waren spiegels van mijn eigen ziel
die ik aan haar verkocht, voor mij een goede deal;
in ruil vroeg ik haar hand, een levenslange roes

waar ik vandaag nog steeds aan ben verslaafd,
haar lach om de mondhoeken maar ook om mij,
eeuwig dorstend naar haar lippen, nimmer gelaafd

drink ik haar met volle teugen als aperitief,
maar ook 's middags wil ik haar als wijn erbij
of wat later, heel intiem, misschien als digestief .

© Copyright Rudi Lejaeghere