uit het standpunt van degene.

van een schrijfster houden
is als..
het onmogelijke waarmaken.

ik zie bij elke lach
haar gezicht een beetje meer breken.
wat als..
ze lacht tot haar ziel breekt?
het liefst zou ik zijn begonnen
te lijmen toen ik de vogels
via haar mond naar binnen zag vliegen.

ik ben eenzaam
wanneer zij er niet is.
al is de eenzaamheid een sneeuwvlokje
vergeleken met de sneeuwstorm
die ze veroorzaakt na
één enkele fluistering.

Samen maken wij het onmogelijke waar.

volgens pagina's lange dromen
ben ik degene die haar een
overdosis Liefde zal geven.
in haar schrijfsels ben ik de superheld.
degene die haar door elke onschuldige
aanraking meer dan een sneeuwstorm laat voelen.

Samen maken wij het onmogelijke waar.

ze is verslavend en
zo fascinerend mooi bij
elke zucht, elke kreun.

na elke lach,
breekt mijn gezicht een beetje meer.
ze neemt mijn vogels
op in haar bloed zonder er
één enkel woord aan vuil te maken.

Samen maken wij het onmogelijke waar.

© Copyright merel12