Te kerke

Te kerke
tussen krassende kraaien,
in cirkels
rond stenen gelaten,
verweerde gargouilles
beklad door gebeden,
de duiven verweten.

Te kerke
met wrekende uilen,
de nacht
tussen slapende graven,
vermeende gevaren
verhaald door de ratten,
voor muizen en wezels.

Te kerke
in tranen,
met stilte
geladen,
vergeten
te bidden,
en…weten.

© Copyright Rudi Lejaeghere

Ingezonden door

Rudi Lejaeghere

Geplaatst op

01-09-2014

Over dit gedicht

driemaal en toch iedere keer anders

Tags

Tekerke