evelien
evelien,
aan het meisje dat ooit bij me hoorde
ik was van jou, jij was van mij
hoewel het leven mij bijna vermoordde
dan was het vrijdag, dan was ik blij
ik ging naar je toe, direct uit school
nam je liefdevol in mijn armen
begroette je meteen kus gevuld met liefde
meteen viel ik weer voor je charme
toen gebeurde er iets en de liefde vervloog
weet nog steeds niet wat ik nu moet
je kunt je niet voorstellen
hoeveel je vertrek mij pijn doet
je bent bij mij weggegaan om
wat anderen hebben gezegd
je vertrouwde hen boven je vriendje
en zei dat iets anders het had beslecht
ik ben niet boos op je, zou ik nooit kunnen zijn
heb daarvoor veels te veel van je gehouden
ik wil alleen nog een kans om je te zien, je te spreken
en te zeggen dat je me altijd kon vertrouwen
© Copyright Arthur Wildeboer
Ingezonden door
Arthur Wildeboer
Geplaatst op
23-08-2014
Over dit gedicht
dit is voor mijn ex, aan wie ik nog steeds elke dag denk, wiens lach mij nog steeds tot tranen roert.