anonymous

ik heb het wel eens meer gevoeld
het witte van het niet meer zijn
als twijfel door mijn zinnen woelt
het grijze zich vertoont als pijn

verloren in een schacht van niets
gebukt gebogen onder last
gedachten van uit auschwitz
een boom gevangen in zijn bast

waar leidt de weg die grijze lijn
geplaatst in ’t blanke vlak
uitwegdeur als wit konijn
verloren zichtbaar wrak

maar wit is ook de som van kleuren
verdoken onder huwelijkskleed
met onverwacht heel sterke geuren
vernietiger van verzonken leed

dan gaat de zon het licht aanbidden
de kleurenkast opent zich wijd
explodeert vanuit het midden
met geel en rood en blauw bevrijd

© Copyright fets