vanuit de schaduw

Ik blijf liever in de schaduw,
jouw schaduw heb ik graag.
Een rustig onopvallend plekje,
terwijl jij schittert tussen de mensenlaag.

Ik hoef niet alle aandacht,
enkel een beetje van jou.
En als jij dan gaat stralen,
dan weet ik dat ik van je hou.

En dan zijn er al die mensen,
die rond jou komen staan.
Ik kijk liever vanuit jouw schaduw,
naar hoe je lippen van elkaar gaan.

En vanuit die schaduw,
zie je er toch zo vrolijk uit.
Ik wil jou niet meer storen,
ik maak geen enkel geluid.

Ik draai me stilletjes om,
en ga alleen naar huis.

Hoe had ik kunnen weten dat ik jou daarmee verdriet deed?

© Copyright Pollisken