ik weet nog toen

Ik weet nog toen,
toen je naar me lachte,
toen je het gelukkigste kind was dat ik kende,
toen je zei dat ik de liefste van de hele wereld was,

Ik weet nog toen je blonde haartjes begonnen te verdwijnen,
toen je aan me vroeg of je zou blijven leven,
en toen de dokter mij wou spreken,

En toen, ineens, als een klap in mijn gezicht
was je weg, weg,
weg van de wereld en weg van mij,

Opeens werd er een deel van mijn leven van me weggetrokken,
alsof de winter zou doorbreken in augustus,
alsof ik uit het niets in een diep zwart gat zou vallen,

Opeens was het gedaan,
gedaan met mij,
gedaan met jou,
gedaan met ons,
gewoon, voorbij ..

© Copyright Roos Van Elsen