Preek

Noem mij David het licht
Zware woorden, donkere paden
Zoekende met heel het hart
Geen godsdienstige jongen
Ik dien het geluk de waarheid

Ik roep naar de grote naam
Blijf immer altijd kritisch
Goed wetend wat ik wil doen
Als de kans zich zal voordoen
Mijn lach mensen zal ontroeren

De kinderen zich geborgen voelen
Toch voel ik mij vervreemd rakend
Wil ik weten wat ik nu moet doen
Is de weg die ik bewandel zalvend
Zijn de keuze's die ik neem raadzaam

Preek ik tegen blinden of tegen doven
Verbind ik de tekenen nog wel
Teken ik de verbanden niet bij elkaar
Steeds vaker de leugen mij breekt
Men begrijpt mijn dubbelzinnigheid niet

Alsof wit kan bestaan zonder zwart
Getuigen mensen over de zogenaamde Heer
Weet ik dat het allemaal zeer complex is
Lijken zij het allemaal simpel te vinden
Noem mij David het immense zwarte gat

Ik kwam om hier hersenen schoon te maken
Voel de zachte bries van haar schoonheid
Zie de tedere hand van zijn handelen
Dus droog je tranen en leeg je ziel
Kom met mij mee naar de eeuwigheid

© Copyright David de Ruiter