pijn
Ik dacht onze vriendschap te kunnen verrijken,
dacht jou te kunnen vertrouwen.
Maar je liet het tegendeel blijken,
door mij op de grond te dauwen.
Met tranen in mijn ogen,
denk ik terug aan de tijd waarin wij samen lachten.
Jou gezicht op mijn netvlies gebrand,
had ik dit eigenlijk wel kunnen verwachten.
Met een laatste terugblik loop ik verder over het pad,
ik zie het einde al in zicht.
Ik wil blijven staan op de plek waar onze paden kruisten,
maar dat is niet langer verlicht.
Ik probeer je nog achterna te rennen,
maar jij bent al te ver weg.
Ik roep je naam, gil het zelfs,
oh, als je toch kon horen wat ik zeg.
Ik wil je niet vergeten ook al lijkt het soms het beste.
Huilend geef ik op en loop op het einde af.
Het allerlaatste waar ik aan denk is je lach.
Ik laat me vallen in de duisternis dat het einde van dit pad me gaf.
© Copyright littlepunk
Ingezonden door
littlepunk
Geplaatst op
27-05-2014
Over dit gedicht
pijn in mijn hart, omdat je mij verliet, omdat je mij stak