Dit ben ik
Daar sta ik dan,
Zoveel mensen om me heen maar toch alleen.
Tranen glijden over mijn wangen,
Verlangend naar een schouder om op uit te huilen.
Zoveel meegemaakt ik dit leven,
Maar niemand die ziet dat ik dit niet echt ben.
Naar de buitenwereld vrolijk en spontaan,
Maar van binnen veel verdiet en onmacht.
Zoveel meegemaakt ik dit leven,
Dat ik de draad van het leven kwijt ben.
© Copyright Denise
Ingezonden door
Denise
Geplaatst op
13-04-2014
Over dit gedicht
Dit gedicht is voor mensen die veel hebben meegemaakt en dit hun leven heeft veranderd