Dit ben ik

Daar sta ik dan,
Zoveel mensen om me heen maar toch alleen.

Tranen glijden over mijn wangen,
Verlangend naar een schouder om op uit te huilen.

Zoveel meegemaakt ik dit leven,
Maar niemand die ziet dat ik dit niet echt ben.

Naar de buitenwereld vrolijk en spontaan,
Maar van binnen veel verdiet en onmacht.

Zoveel meegemaakt ik dit leven,
Dat ik de draad van het leven kwijt ben.

© Copyright Denise

Ingezonden door

Denise

Geplaatst op

13-04-2014

Over dit gedicht

Dit gedicht is voor mensen die veel hebben meegemaakt en dit hun leven heeft veranderd

Tags

Onmacht Pijn Tranen Verdriet