van een onzeker meisje naar een zelfverzekerde dame.

Mijn leeftijd was net 16 jaar.
Ik was onzeker, spontaan en raar.

snuffelde aan de drank en drugs.
aan het (niet) eten, sporten en veroorzaakte
daardoor onrust.

verslaving aan roken, en kreeg anorexia.
Ik huilde elke avond in bed, maar zei altijd 'ik voel me prima'.

In 2010 viel mijn leven in duigen.
Ouders verloren, vriendin kwijt, en ik maar huilen.

Zag het leven alleen nog maar zwart-wit, kon de kleur niet vinden.
Zat dagen opgesloten in instellingen en pleeggezinnen.

Zus verhuisde naar Engeland,
alles en iedereen liet me achter.

maar het enige wat je aan me kon zien, was het lachen.

Ik wilde er een einde aan maken, zag het niet meer zitten.
Een leven zonder ouders en hartsvriendin, mijn zus verhuisd
naar Engeland, wie zou me nou nog missen?

Toen liep de liefde van me leven tegen mjn lijf.
Hij hielp me van de drugs en drank af.

Door hem heb ik weer een echte lach.
Al sinds 1'10'2012 gelukkig met hem.

Heb zoveel meegemaakt.
Zoveel te vorduren gehad.

Door Remco leef ik nog.
Ookal zijn we jong..

..we wonen al samen.
Omdat het niet anders kon.

Ik hou van remco,
en van zijn familie.

Door hen zie ik het weer zitten.
en heb ik de kleuren gevonden in mijn leven.

Ik heb nog 1 doel voor ogen;
politie agent worden.
Tranen weg vegen en genieten van het leven.

En niemand zal mij dat doel en die droom
nog afnemen.

© Copyright Miranda