Een steen uit duizenden

je paste
feilloos in mijn hand
een steen uit duizenden

ik zag
de breuken komen
gelukkig aan de buitenkant

er was verval
tijd trok zijn sporen
tot onverwacht de kern brak

jij viel uiteen
niets kon me meer bekoren
de schepping was totaal verloren

wil melker
10/03/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl