gelukzaligheid geeft vleugels
ik snuffel aan de goede kanten
ontdek de waarde van het leven
en ben gelukkiger dan ooit tevoren
de strijd die het leven altijd leek
verandert nu in vredige acceptatie
ondraaglijk is niet langer 't goede woord
‘toekomst’ schrikt me niet langer af
maar lacht me bemoedigende vrijheid toe
en de vrees nooit gelukkig te zijn is verdwenen
voor jou zal dit niet voor te stellen zijn
een ontzettend bevrijdend, bevredigend gevoel
een lichte lach borrelt op en doet me zweven
het licht van gelukzaligheid geeft vleugels
nu zou ik lachend en luidkeels zingend
door een bloemenveld willen huppelen
© Copyright Zomaar iemand
Ingezonden door
Zomaar iemand
Geplaatst op
04-03-2014
Over dit gedicht
Deze kant van het verhaal moest toch ook eens op papier