mijn pijn zelf in de hand
ik ben oprecht blij
maar ik wil het niet
voel me beter dan jaren
ik wil dit geluk niet
maar me eindelijk overgeven
aan de drang die me te sterk wordt
ik wil het mes opnieuw oppakken
het vermiste bloed zien vloeien
mijn pijn weer zelf in de hand
ik wil het leven achterlaten
vergeten wat ik niet liefhad
mijn verlangen kilt me
voor hen blijf ik leven
voor hen vecht ik me dood
misschien is dit niet de manier
ze hebben meer aan de eerlijke lach
dus dan misschien toch maar opbiechten
wat ik tegen mezelf niet wil erkennen
durf mijn zwakte niet toe te geven
vrees mezelf het meeste
niets enger dan herhaling van wat was
© Copyright Zomaar iemand
Ingezonden door
Zomaar iemand
Geplaatst op
27-02-2014
Over dit gedicht
Maar ondertussen...