een lach overheerst

het is een pad van
vele hinderlagen
altijd op de loer

een lach overheerst
de winst niet overtuigend
zon verdrijft maar net de wolken

de weg is vlak
berglandschap achter me gelaten
donder klinkt in de verte

ben het stopbord voorbij
de grens is vervaagd
onzekerheid verblindt me

mijn muur nog flinterdun
de lach heeft beter geweten
wend mijn hoofd krampachtig af

zou mijn alertheid op teloorgang
verslappen, dan zou me ontsnappen
waar ik nu zo hard voor vecht

de blijheid maakt me bang
om terug te krijgen wat ik had
te verliezen wat aan mijn voeten ligt

© Copyright Zomaar iemand