Soms omhelst de angst mij
Soms omhelst de angst mij
En wordt alles minder vrolijk en blij
Mama zijn bevalt me zo goed
Ondanks die rare genen in mijn bloed
En dan omhelst de angst mij
Mijn lijf voelt zich daar naar bij
Ik streef naar liefde en geluk
Maar van binnen is het soms een beetje stuk.
Dan omhelst de angst mij
Maar daardoor voel ik me ook vrij
Niet gericht op alleen het goede
Maar ook wanhoop, verdriet en woede
De angst zorgt voor balans
Zodat ik de keuze heb, de kans.
© Copyright Hersenspinseltjes
Ingezonden door
Hersenspinseltjes
Geplaatst op
21-02-2014
Over dit gedicht
Tijdens het schrijven van dit gedicht voelde ik een bepaalde angst die mij in zijn greep hield.