In Valentijns armen

Hij lacht, kijkt je innig aan
je voelt hem naast je staan
hij kust je op je ene oor
wellustig droom je door

Zou hij je komen vangen
met kussen komen behangen
de warme nacht met je delen
vurig met je willen spelen?

Zal hij je helemaal verwarmen
als je slaapt in zijn armen
worden jullie dan samen één
niet meer, nooit meer alleen!

En dan bij het ontwaken
moet je een verzuchting slaken
de plek naast je blijkt leeg
Valentijn was maar van waterdeeg

zie ook: www.josevanrosmalen.nl

© Copyright José van Rosmalen

Ingezonden door

José van Rosmalen

Geplaatst op

10-02-2014

Over dit gedicht

licht ironisch gedicht over Valentijn

Tags

Ironie Valentijn