zonder huiver gefluister

over mijn schouder een blik
mijn weg lijkt ver te gaan
en het lijkt een ogenblik
alsof ik verloren ben gegaan

ik roep en luister verdwaald
hoor reacties meteen
woorden worden herhaald
echo zet me op verkeerde been

voel zonder huiver gefluister
van het nachtelijk koude vergezicht
ik dwaal door het duister
ontwaar in de verte al licht

een lampje door de bomen
schijnt me vrolijk tegemoet
de stad was aan het dromen
niemand die me groet

© Copyright Zomaar iemand