over mijn schouder
over mijn schouder
mijn weg lijkt ver te gaan
het lijkt alsof ik val
mijn weg verloren is gegaan
lijk de richting kwijt te zijn
het vorige bordje gemist
al snap ik niet waar ik ben
volledig van de kaart gewist
zullen zij daar staan
als ik werkelijk val
me opvangen met hun armen
of laten vallen vooral
misschien is het dat ik zweef
voeten stevig op de aarde
terwijl ik het opgeef
rust is me van te grote waarde
© Copyright Zomaar iemand
Ingezonden door
Zomaar iemand
Geplaatst op
21-01-2014
Over dit gedicht
Het kwam zomaar in me op.