over mijn schouder

over mijn schouder
mijn weg lijkt ver te gaan
het lijkt alsof ik val
mijn weg verloren is gegaan

lijk de richting kwijt te zijn
het vorige bordje gemist
al snap ik niet waar ik ben
volledig van de kaart gewist

zullen zij daar staan
als ik werkelijk val
me opvangen met hun armen
of laten vallen vooral

misschien is het dat ik zweef
voeten stevig op de aarde
terwijl ik het opgeef
rust is me van te grote waarde

© Copyright Zomaar iemand

Ingezonden door

Zomaar iemand

Geplaatst op

21-01-2014

Over dit gedicht

Het kwam zomaar in me op.

Tags

Bescherming Eenzaamheid Levenspad